ANARKAKRANT

[verre nazaat van de krant uit 1979-1981]

[naar lopende maand]


26 januari 2007

De gemeente Utrecht heeft prachtige dingen bedacht rond de uitkeringen, pardon inkomensondersteuning. Met de wervende tekst 'werk loont!' lijken de uitkeringen helemaal afgeschaft en vervangen door Arbeitseinsatz. Over de Arbeitseinsatz wordt gezegd: 'Langzaam maar zeker werd door de Duitse autoriteiten de druk op de Nederlandse arbeidsmarkt vergroot'. Nu zegt de gemeente: 'Is het verplicht? Als u kunt werken is deelname verplicht'. Langzaam maar zeker wordt door de Nederlandse autoriteiten de druk op de arbeidsmarkt vergroot.

De gemeente stuurt uitkeringsaanvragers direct aan het werk via Apprenti BV, een obscure BV, want totaal niet op internet te vinden. Misschien heeft die BV net een mooi nieuw kantoor aan de Maliebaan gekocht? Daar staat/stond van alles leeg, vooral nummer 35 lijkt me geschikt, daar zetelde namelijk het hoofdkantoor van een zeer arbeitseinsatzondersteunende beweging, de NSB. Maar ach helaas, nu kijk ik in het telefoonboek, ze hebben al een kantoor, aan de Ambachtsweg. [W]

26 januari 2007

Twee dames komen bij de kassa van het Museum van het Boek en de ene steekt direct op licht kakkineuze toon van wal: 'We hebben een uitnodiging voor de receptie en we gaan daarna NIET naar de tentoonstelling'. Doodsbang dat ze vier euro moeten dokken.

Even later twee andere dames, minder kakkineus maar vast niet onbemiddeld, ze blijken een mooie manier te hebben bedacht om gratis naar binnen te kunnen, een neef ofzoiets van de ene dame werkt bij het museum. Dus die laten ze roepen, dus die komt even later en lijkt nauwelijks te weten wie ie voor zich heeft. Maar ze mogen mee.

Ik zou denken, wat kunnen nou juist dit soort mensen die paar rot-euro's schelen, maar het is waarschijnlijk omgekeerd. Juist de duitendieven, schrapers en voor-een-dubbeltje-op-de-eerste-rij-willen-zitters worden rijk, zij vormen ook het ideaal van de aanhangers van het kapitalisme, maar intussen zijn het nare lieden. [W]

20 januari 2007

'Voor mij was het nog redelijk gemakkelijk om feministisch te worden, want wij konden ons een meisje permitteren!' Zo ongeveer sprak een bekende politica in een documentaire over het oude en het nieuwe feminisme. Wat een geluk, om je 'een meisje te kunnen permitteren'. Een paradox van jewelste. Ik zeg het er maar even bij, want blijkbaar is dat niet voor iedereen zonneklaar. Feministisch worden over de gebukt zwoegende ruggen van onze zusters? Dat nooit. Dan maar niet feministisch, bij wijze van spreken. Het is zoiets als tijd overhouden om je actief tegen het verschijnsel slavernij te verzetten, doordat je thuis een slaaf hebt die de dagelijkse klusjes en rompslomp voor je opknapt. Goed, een slaaf is (nog) minder vrij dan het 'meisje', dat misschien ook in een fabriek of in een winkel had kunnen gaan werken. En het 'meisje' (nu vaak werkster genoemd) is wellicht blij met haar baantje. Maar is het niet een beetje van de zotten om niet eens je eigen rommel en vuil achter je kont op te ruimen? Ik kan me geen 'meisje' permitteren, maar daar ben ik niet rouwig om. Ik wil graag zelf de rommel die ik thuis maak opruimen. Het is nog gezond ook: intensieve lichaamsbeweging, vergelijkbaar met joggen of tennissen.
Is het niet van de zotten: bepaalde mensen lijken zichzelf te goed te vinden voor huishoudelijk werk. Het grootste deel van de mannen had daar altijd al last van. Nu slaat dat over (net als wel meer weinig gezellige 'eigenschappen' van 'de geslaagde man') naar 'succesvolle' vrouwen. Is het niet van de zotten: mensen permitteren zich een werkster, werken en eten zich bijna een hartinfarct, gaan daarom ook nog maar (per auto) (het milieu, ach) naar de sportschool (geld zat). Die werkster hoeft niet naar de sportschool. Die heeft ook nog haar eigen huis om schoon te maken. [R]

19 januari 2007

Gister woedde een storm, de treinen reden niet meer, een paar menselijke slachtoffers. Daarnaast veel slachtoffers onder de bomen. Postuum wordt een eremedaille voor het milieu toegekend aan een boom aan de Prinsengracht van Amsterdam, die het bij het helaselijk neerstorten heeft behaagd om nauwkeurig twee geparkeerde auto's te pletten. Een prachtig gezicht. Een eremedaille is er ook voor het geluidsscherm langs de A2, dat na jarenlang geduldig het mensenrumoer te hebben verdragen gedreigd heeft met omwaaien. De A2 moest er door afgesloten worden. Hulde! [W]

17 januari 2007

In de NRC van anderhalve week geleden stond een artikel over geluk. Omdat ik net wat somber was en de mensheid me voorkwam als een volslagen mislukt project, ik was tussen koopjesjagers beland die je niet doorlaten als je er langs wilt, in een megawinkel beland waar je doorheen moet om ergens anders in Hoog Sjaggerijne te komen, ik moest me neus dichthouden omdat een fietster voor me zat te paffen, werd bijna omvergereden door te hard rijdende auto's, omdat ik dus onder de mensen was geweest las ik het stuk over geluk. Een Nederlandse zeurprofessor gaf af op de in het artikel naar voren gebrachte Happy Planet Index, want hij doet andere metingen en die stemden niet overeen. De HPI neemt namelijk ook de ekologische voetafdruk mee in de berekening, want de planeet moet ook gelukkig zijn met ons en de gelukkigen volgens de professor, de koopjesjagers en megastoorders dus, hebben meestal niet zo'n gelukkige hand in het in stand houden van de wereld.

Blijk ik snotdomme stikgelukkig te zijn!

Een HPI van 92,4 op een schaal van 100, geen land haalt dat, een levensverwachting van 91,8, dus nog 35 jaar lang is men niet van me af, een voetafdruk van 1.3ha. Nu alleen nog even het misnoegen over het project mensheid opzij weten te zetten, misschien vind ik wat inspiratie in het Stoies Dagboek? [W]

17 januari 2007

De Telegraaf meldde gister dat de Nederlandse volwassenen met elkaar rond kerst en nieuwjaar zo'n tien miljoen kilo zwaarder zijn geworden. Ik zie dan prompt een enorme lillende massa vet voor me, krijg buikpijn van het lachen. Een drillende kubus met zijden van zo'n 240 meter, nog meer buikpijn! Toch goed dat ik een heel enkele keer een citaat uit de Teleslaaf onder ogen krijg. [W]

16 januari 2007

Ik las een bizar autobiografisch relaas over de oorlog, ik bedoel de tweede wereldoorlog, er zijn zo veel oorlogen, te veel om op te noemen. Een scholier, Bill Minco, doet meteen vanaf het begin mee aan verzetswerk, wordt gepakt, ter dood veroordeeld, krijgt gratie, dat wil zeggen levenslang, omdat ie zo jong is. Gevangenissen en concentratiekampen volgen. Hij is joods maar ontsnapt meermalen aan de gaskamer omdat dat op verkorting van de levenslange straf zou neerkomen. De gedachtenspinsels van bureaukraten zijn moeilijk te doorgronden.

Er waren veel bureaukraten die ook in die tijd netjes hun werk deden net zoals er nu veel bureaukraten zijn die netjes hun werk doen. Slechts doordat de omstandigheden anders zijn sturen ze mensen niet naar vernietigingskampen, maar naar een uitzetcentrum, wet is wet, bevel is bevel. Of op nog eenvoudiger schaal: de ptt, pardon tnt, zegt dat iedereen zich op het postkantoor moet komen legitimeren, het betaalverkeer moet veiliger, zeggen ze, wettelijke verplichting, zeggen ze. Die wet zal vooral bedacht zijn om het Verdonk en consorten makkelijker te maken uitzetkandidaten te traceren, maar dat zegt de ptt, pardon tnt, niet, geen woord erover, braafheid boven alles, wetten boven mensen. Ik ben erg tegen genenmanipulatie, maar een middeltje in het drinkwater om het bureaukraten-gen uit te schakelen... Of toch maar de lange weg van de filosofie?
Overigens was Minco later wethouder namens de VVD, wat zou hij van partijgenote Verdonk gevonden hebben? [W]

10 januari 2007

Er is een nieuw logo voor op verpakkingen van levensmiddelen, het ik-kies-bewust-logo. Het is bedoeld om te helpen bij het maken van verantwoorde keuzes tijdens het doen der boodschappen, maar het lijkt vooral bedoeld om allerlei bewusteloze industrieën in stand te houden. Het gaat wel om het ietsje uitstellen van de hartkwalen en ietsje minder buik voor de ik, maar het gaat niet om de jij, om het milieu, om kiezen voor ekologische teelt, om kiezen voor afschaffing van slachthuizen enzovoort enzomeer. Dus bewust kiezen voor niet bewust kiezen, dat is je ware, de industrie moet blijven draaien, zet de bovenkamer maar stil. [W]

6 januari 2007

Het filmpje toont een gezellig gezinnetje dat zich in de huiskamer zit te amuseren met boek en krant. Allemaal hebben ze een eigen schemerlampje om de lettertjes goed te kunnen zien. Dan zegt de commentaarstem 'Dat kan toch heel anders!' en het volgende beeld laat ze allemaal bij één lamp zien zitten lezen. Dat scheelt heel wat energie. En doe ook het licht uit in ruimtes waar je niet bent, zegt de stem.
Het filmpje is van 1950, men gebruikte te veel energie voor wat de centrales zo kort na de oorlog konden leveren. Maar het komt goed, belooft de stem, er worden veel centrales bijgebouwd.
Een reclamefilmpje van een gloeilampenfabriek in het zuiden des lands van een aantal jaren later laat dan ook exact het omgekeerde beeld zien. Een heel gezin zit aan tafel bij één lamp van alles te doen, het is allemaal te krap en de commentaarstem zegt dat het veel beter kan, met allemaal een eigen lamp!
Zo gezegd zo gedaan, de zeespiegel rijst, ook ruimtes zonder mensen worden goed verlicht en gek genoeg wil de gloeilampenfabriek in het zuiden des lands de gloeilampenproductie staken omdat spaarlampen veel minder energie gebruiken. Terwijl Eindhoven echt niet onder water komt te staan. [W]

1 januari 2007

Een goede morgen. Inderdaad was het een goede morgen, want nooit nooit is het zo stil hier langs de A27. De schurken en schavuiten die automobielen in plaats van benen hebben lagen nog op één oor en ook de lawaaimakers van vannacht konden hun zompzatte kop nog niet van het kussen heffen. Na de lawaaiigste nacht volgt de stilste ochtend, na regen komt zonneschijn, na mannetjesputterij komt zorgzaamheid, na de VVD komt anarchie. In elk geval als het aan mij ligt. Doet allen mee dit jaar! [W]