26 januari 2007
Na er over gelezen te hebben in de Anarkakrant berekende ook ik mijn 'Happy Planet Index'. Raar natuurlijk. Je voelt toch hoe (on)gelukkig je bent? Hoef je toch niet te gaan uitrekenen? Laat staan een computer dat voor je te laten doen? Ergens moet ik of moet die computer (nee, moeten de menselijke veroorzakers van die computerlogica) iets verkeerd hebben gedaan. Ik kreeg namelijk een hele preek. Ik die nooit in een vliegtuig stap, die niet eens een rijbewijs heeft -- of is het heb --, die leeft --leef -- zonder koelkast, zonder televsie -- maar met computer(s)...-- die ik dus, kreeg te horen dat ze maar wat vaker de auto moest laten staan. En zo nog wat o zo handige maar ook zeer gematigde hints. Maar bij anderen kwam dat er niet uit. Dus ik denk aan een misverstand tussen een of meer vragen en mijn antwoorden. Zoals ik wel vaker heb met formulieren en vragenlijsten. Ik pas zelden ergens in. 24 januari 2007
In de stad kom ik al misschien wel bijna 20 jaar lang regelmatig een zwerver tegen met -- hoewel hij voor mij onbegrijpelijke wartaal uitslaat -- een filosofische uitstraling. Ik heb hem dan ook maar Diogenes gedoopt. Daar weet hij zelf niks van. Dat is jammer, want misschien zou hij het wel leuk vinden. Hij loopt vaak te mopperen. Laatst ving ik op 'sexisten'. Je kunt je hem makkelijk op een zeepkist voorstellen, orerend over de rechtse politiek van tegenwoordig, onrechtvaardige verdeling van welvaart in de wereld, de verkwisting, de jacht op geld, de gemakzucht, noem maar op. 23 januari 2007
Emoties werken aanstekelijk. Op een feestje, heel vroeger, maakte ik mee dat iemand alle anderen zo ver kreeg dat ze (eerst rustig en gezellig babbelend) allemaal ruzie met elkaar kregen. Als wie dan ook tegen hem begon te schreeuwen dat hij zijn mond moest houden had de onruststoker zijn zin. Onder het mom van 'therapie' werd iedereen de les gelezen: 'dat jij nu zo kwaad wordt zegt vooral wat over jou...!' Toen ik de neiging kreeg van pure giftigheid en driftigheid alles bij elkaar te gaan gillen ben ik de deur uit gevlucht. Ik zei al: dit is erg lang geleden. 16 januari 2007
Er zijn van die kleine dingetjes die je eigenlijk als kind al had moeten leren: tot tien tellen bij een woedeaanval en denken 'ik kan nu eenmaal niet altijd onmiddellijk krijgen wat ik zou willen'. Dit geldt niet alleen voor individuen, maar ook voor verzamelingen individuen zoals aktiegroepen. Geduld is een schone zaak. Niet te verwarren met het moede hoofd in de schoot leggen en dergelijke. (Wat trouwens nog niet eens zoo gemakkelijk is -- ook daar is heel wat geduld voor nodig!)
15 januari 2007
Ik las dat uit onderzoek was gebleken dat gelukkige mensen meestal iets conservatiever zijn dan minder gelukkige. Die eersten menen er belang bij te hebben de samenleving zo te laten zoals die is. Revolutionairen zijn dan zeker ongelukkig? Ja, het zijn echter niet de meest ongelukkige mensen: om revolutionair te zijn moet je namelijk vertrouwen hebben in de veranderbaarheid van de omstandigheden. De meest ongelukkige mensen wenden tevredenheid voor. 6 januari 2007
Schopenhauer (1788-1860) hield de moed erin, en zei: 'Om mensen te leren verdragen oefene men intussen zijn geduld op levenloze voorwerpen die zich krachtens mechanische of anderszins fysische noodwendigheid hardnekkig tegen ons handelen verzetten. Hiertoe biedt elke dag de gelegenheid.' 5 januari 2007
Elke handeling zou zinloos zijn als de wereld niet te veranderen was. Elke handeling zou eveneens zinloos zijn als het niet zo was dat alles een oorzaak had of als elke oorzaak niet steeds hetzelfde gevolg had. Want als er zomaar lukraak allerlei dingen gebeurden zou leren niet kunnen bestaan, en zouden dus persoonlijke en maatschappelijke veranderingen niet bestaan. |